Lezingen en getuigenissen bij de viering: “Ik ben de weg, de waarheid en het leven”

Lezing 1 Johannes 14 vers 1-6:

Getuigenis van Frie

Bij  het   voorbereiden  van   deze   viering voelde ik me ongemakkelijk, precies  of   de   woorden  overstegen mijn petje…

al  pratend   en   uitwisselend   ontdekte   ik  mezelf   als   Thomas-   tot   hiertoe   de   negatieve,  ongelovige   Thomas   die   tekort   schiet   daardoor…zo   werd   me   destijds   geleerd – maar  nu  kan  ik  zien    dat   hij   diegene   is   die   vragen   stelt,  kritische   zelfs…   en   er   zo  mag   ZIJN,   ‘n    eigen  plaats   heeft   in   ‘t  geheel.

dit   herkennend   en   ook    erkennend ,   bracht me  ook   bij   ‘n     andere   worsteling “moet   ik    wel   alles   begrijpen?”   en   ‘k   ging   bij   Socrates   aankloppen   die   zegt :” hoe  meer je   weet, hoe  meer   je   weet   dat je  niets   weet” –   dat   maakt  nederig…   en  ja,   en   dan??    dan   komt   er   heel  stilaan   ‘n   opening   naar  onvoorwaardelijk   geloven…  durven  loslaten   dat  de  absolute   waarheid   niet   bestaat   en   vooral   dit : waarheid   wordt   altijd  GEZOCHT ,   niet   aangeleerd.  Overtuigingen  zijn   niet   vast –  ik  mag   en   durf    ze  kritisch   bekijken…   dit   is  ‘n   pad   dat   niet   leidt   naar   wat   ik   voor  ogen  heb,   verlang,  wil.

Het LEVEN  is  onvoorspelbaar – is   niet   vast   te leggen – is   niet   duidelijk  omlijnd   én  te   vatten…  het  LEVEN  is    LEVEN…maar  HOE   dan??

Ik   ,  als   kleine   ongeruste   mens,   die   graag   de   richting   op   voorhand  wil   zien,  heb   te   leren   dat ik   niet   alleen    die    weg   te   gaan   heb… dat    er   ’n prachtig   voorbeeld is   dat  ik   kan/mag  volgen…   zien    en   geloven   dat   Jezus   er   is,   als   ‘n   brug   tussen   mij    en   de    soms   té verre   God…   stillekesaan    zien    dat  Jezus  geen  persoon  buiten   mij is …   zien  HOE   hij  volledig  mens   werd ,   niet ergens   ver   weg…

en   durven   vertrouwen  op m’n  innerlijk kompas –   en   hem   durven  aanspreken   als   de   weg   te   kronkelig   wordt ,  té  donker,  té   eenzaam,  geloven   dat   Jezus   er   altijd   zal  zijn, maar   dat  ik   hem moet   aanspreken-   en ja ,   voor   de   Thomas  in  mij  is   dat   niet  vanzelfsprekend…

soms  neem  ik   ‘n   omweg –   via   Ger,   m’n  overleden man,    die   me    rust   schenkt    en    die   ik   gemakkelijker   kan   vragen   een   stukske  mee   te   gaan – hij   is   beGRIJPbaarder –  eigenlijk   die   Jezus,   die    zo   ver   en onbereikbaar   lijkt…
dit   is mijn  WEG ,   heel  uniek   –   en   de   WAARHEID ligt   dicht  bij  m’n intuitief voelen,   dat   er   absoluut  is, maar   dat  ik   niet   genoeg  vertrouw…

en  ja,  het LEVEN…   het  is   te  DOEN,  te   GAAN…     dankbaar   AANVAARDEN…   er is   zo   te   zien, nog   veel   werk   ad   winkel….genoeg   om   voort   te   kunnen  in   geloof    en   vertrouwend    en   hopend    dat    LIEFDE   onderweg   helend  geneest

Lezing 2 Johannes 14 vers 8-13

Getuigenis van Anne

Filippus die de Vader wil zien en Jezus die zegt: Filippus, ik ben al zo lang bij jullie. Ken je mij nog steeds niet ? Neen, ik ken hem nog steeds niet, die Jezus. Maar toch voelde ik mij aangesproken door hem. Ik nam hem mee als vriend. Als mens tot mens, samen op stap. Vroeger misschien wat naïef maar steeds het gevoel van samen.

Het gevoel krijgen van vertroosting , vooral wanneer het moeilijk gaat. Het niet alléén voelen en toch goed aanvoelen van wat moet gedaan worden. Geloof het of niet maar voor mij is het een taal waarmee God tot mij spreekt. En ik tracht zoveel mogelijk ernaar te luisteren. Laat ons de vader zien vraagt Filippus. Maar als je mij gezien hebt, dan heb je ook de vader gezien. ..want de vader is in mij. Een gevoel van rust, van vertrouwen. Want Jezus zegt: Ik zal doen wat jullie mij vragen, omdat jullie bij mij horen. Maar als we goed luisteren en het ook eens af en toe stil maken , gebeurt ook het omgekeerde. De vader vraagt soms ook hulp aan ons, hij gebruikt onze handen en voeten. We worden ook door hem geroepen . Groepen om ons dienstbaar te stellen, om zijn liefde verder te dragen. Het gebeurt in de kleine dingen van elke dag . En een antwoord zijn op zijn vragen geeft ons steeds een gelukkig gevoel. We krijgen vleugeltjes . En zo voel je, dat God overal aanwezig is. Vooral in de kleine dingen van iedere dag.

Lezing 3 Johannes 14 vers 19 -24

Getuigenis van Annemarie

Bijbel lezen vind ik niet makkelijk. Ook al hebben wij de “Bijbel in Gewone Taal” gekozen ! Ik probeer a.h.w. dóór de letterlijke woorden heen te kijken met mijn spirituele voelsprieten. Met een ànder soort zintuigen zeg maar.

Tijd is dan relatief, regels en wetten niet zo voor mij als zelfstandig denkend aardse mens. “Als je van mij houdt , krijg je wat je vraagt”….. klinkt wat gemakkelijk naïef in mijn oren… Maar gelukkig kan ik verder groeien dan de letterlijke woorden. Zoals die andere -Judas een terechte vraag stelt: “Waarom wij wel en zij niet”? Moeilijk allemaal ! Maar, als ik in de stilte, in die z.g.n. Bijbelse waarheid probeer te staan, mij open stel voor de diepere betekenis achter de woorden en symbolen, kan het mijn diepste innerlijk aan- raken. Luisteren wordt een innerlijk ge-waar-worden van een andere werkelijkheid die mij ontmaskert. Heel even, bevatten, zonder de woorden te kunnen grijpen. Iets, dat mijn zwaarte overstijgt, heeft plaats genomen in mijn hart. Waardoor ik iets gewaar word dat mijn doen en laten be-weg-wijzert. (vroeger voelde ik die onzichtbare hand nog onbewust) Als zou ik met mijn “richtschoenen” aan, met vertrouwen mijn levensweg bewandelen, waarin ik, nu bewust, een innerlijke keuze maak. Een keuze om mij open te stellen, mij beschikbaar te stellen. En als het even niet lukt, op nieuw, en opnieuw, en weer opnieuw….. Veel dingen, zoals die zgn wetten, of wat ik gevraagd heb, gaan dan, op die momenten van verbondenheid, in een gevoel van een grootse overstijgende Eenheid, gewoon vanzelf vanuit een spontane verbonden authenticiteit. Dit, herstelt mijn vertrouwen op-nieuw en opnieuw, in mezelf, de ander, het Andere en in deze woelige, maar boeiende wereld. Sommige inzichten komen dan ineens vanzelf, omdat ik zelf die open ontvankelijke keuze maak . Jezus doet het ons voor in zijn volle mens-geworden-zijn. En in óns mens-worden kan dat steeds meer tot rijping en uiting komen.

Lezing 4 Johannes 15 vers 1-5

Getuigenis van Marie-Paule

Johannes 15, vers 5: ‘Ik ben de stam van de druivenplant en jullie zijn de takken. Als jullie met mij verbonden blijven en ik met jullie, dan zal je veel goeds kunnen doen’.

Ik denk dat wij dat heel letterlijk mogen nemen.
Het leven, de sapstroom stroomt tot in de takken van de druivelaar.
Christus blijft met ons verbonden, zijn Wezen stroomt door ons heen, als wij dat kanaal openhouden. We hoeven ons maar open te stellen om Hem aanwezig te voelen.
Waar wij ook zijn, als we open staan voor Zijn aanwezigheid, dan is Hij bij ons.

Zoals in de verzen die Annemarie bespreekt, zegt Jezus:
‘Ik ben in jullie aanwezig en jullie in mij’.
Christus in elk van u, Christus in mij.
Hij zorgt voor verbinding tussen ons.
Hij is onze bondgenoot.
Hij loopt met ons mee, elke dag, elk moment.
Zijn Geest is met ons, in ons, hier en nu aanwezig.
Ik heb moeten leren om dat te durven voelen. Om Hem ‘gewoon’ aan te spreken.

Bij mijn eerste Communie leerde ik: ‘Jezuke komt in uw hartje’. Wie va u herkent dat?
Ben ik dat verleerd? Ja, soms wel, denk ik. En toch…
Als ik Hem in mijn hart durf aanwezig te voelen, dan toont hij mij de weg.
Dan weet ik makkelijker wat mij te doen staat om goed te handelen.
Dan kan ik beter aftasten wat het Ware, het Schone en het Goede is.
Hij is aanwezig ook in mijn geweten.
Het is alsof Hij zegt:
Stel je open voor Mij. Doe wat Ik je ingeef, en je zit goed.
Dan kan ik makkelijker liefdevol omgaan met mensen, met situaties.
Verbindend in het leven staan.
Dan voel ik minder stress.
Dan voel ik mij gezonder. Ik voel mij Leven.