Lezingen en getuigenissen bij de viering: “Ik ben de weg, de waarheid en het leven”
Lezing 1 Johannes 14 vers 1-6:
Getuigenis van Frie
Bij het voorbereiden van deze viering voelde ik me ongemakkelijk, precies of de woorden overstegen mijn petje…
al pratend en uitwisselend ontdekte ik mezelf als Thomas- tot hiertoe de negatieve, ongelovige Thomas die tekort schiet daardoor…zo werd me destijds geleerd – maar nu kan ik zien dat hij diegene is die vragen stelt, kritische zelfs… en er zo mag ZIJN, ‘n eigen plaats heeft in ‘t geheel.
dit herkennend en ook erkennend , bracht me ook bij ‘n andere worsteling “moet ik wel alles begrijpen?” en ‘k ging bij Socrates aankloppen die zegt :” hoe meer je weet, hoe meer je weet dat je niets weet” – dat maakt nederig… en ja, en dan?? dan komt er heel stilaan ‘n opening naar onvoorwaardelijk geloven… durven loslaten dat de absolute waarheid niet bestaat en vooral dit : waarheid wordt altijd GEZOCHT , niet aangeleerd. Overtuigingen zijn niet vast – ik mag en durf ze kritisch bekijken… dit is ‘n pad dat niet leidt naar wat ik voor ogen heb, verlang, wil.
Het LEVEN is onvoorspelbaar – is niet vast te leggen – is niet duidelijk omlijnd én te vatten… het LEVEN is LEVEN…maar HOE dan??
Ik , als kleine ongeruste mens, die graag de richting op voorhand wil zien, heb te leren dat ik niet alleen die weg te gaan heb… dat er ’n prachtig voorbeeld is dat ik kan/mag volgen… zien en geloven dat Jezus er is, als ‘n brug tussen mij en de soms té verre God… stillekesaan zien dat Jezus geen persoon buiten mij is … zien HOE hij volledig mens werd , niet ergens ver weg…
en durven vertrouwen op m’n innerlijk kompas – en hem durven aanspreken als de weg te kronkelig wordt , té donker, té eenzaam, geloven dat Jezus er altijd zal zijn, maar dat ik hem moet aanspreken- en ja , voor de Thomas in mij is dat niet vanzelfsprekend…
soms neem ik ‘n omweg – via Ger, m’n overleden man, die me rust schenkt en die ik gemakkelijker kan vragen een stukske mee te gaan – hij is beGRIJPbaarder – eigenlijk die Jezus, die zo ver en onbereikbaar lijkt…
dit is mijn WEG , heel uniek – en de WAARHEID ligt dicht bij m’n intuitief voelen, dat er absoluut is, maar dat ik niet genoeg vertrouw…
en ja, het LEVEN… het is te DOEN, te GAAN… dankbaar AANVAARDEN… er is zo te zien, nog veel werk ad winkel….genoeg om voort te kunnen in geloof en vertrouwend en hopend dat LIEFDE onderweg helend geneest
Lezing 2 Johannes 14 vers 8-13
Getuigenis van Anne
Filippus die de Vader wil zien en Jezus die zegt: Filippus, ik ben al zo lang bij jullie. Ken je mij nog steeds niet ? Neen, ik ken hem nog steeds niet, die Jezus. Maar toch voelde ik mij aangesproken door hem. Ik nam hem mee als vriend. Als mens tot mens, samen op stap. Vroeger misschien wat naïef maar steeds het gevoel van samen.
Het gevoel krijgen van vertroosting , vooral wanneer het moeilijk gaat. Het niet alléén voelen en toch goed aanvoelen van wat moet gedaan worden. Geloof het of niet maar voor mij is het een taal waarmee God tot mij spreekt. En ik tracht zoveel mogelijk ernaar te luisteren. Laat ons de vader zien vraagt Filippus. Maar als je mij gezien hebt, dan heb je ook de vader gezien. ..want de vader is in mij. Een gevoel van rust, van vertrouwen. Want Jezus zegt: Ik zal doen wat jullie mij vragen, omdat jullie bij mij horen. Maar als we goed luisteren en het ook eens af en toe stil maken , gebeurt ook het omgekeerde. De vader vraagt soms ook hulp aan ons, hij gebruikt onze handen en voeten. We worden ook door hem geroepen . Groepen om ons dienstbaar te stellen, om zijn liefde verder te dragen. Het gebeurt in de kleine dingen van elke dag . En een antwoord zijn op zijn vragen geeft ons steeds een gelukkig gevoel. We krijgen vleugeltjes . En zo voel je, dat God overal aanwezig is. Vooral in de kleine dingen van iedere dag.
Lezing 3 Johannes 14 vers 19 -24
Getuigenis van Annemarie
Bijbel lezen vind ik niet makkelijk. Ook al hebben wij de “Bijbel in Gewone Taal” gekozen ! Ik probeer a.h.w. dóór de letterlijke woorden heen te kijken met mijn spirituele voelsprieten. Met een ànder soort zintuigen zeg maar.
Tijd is dan relatief, regels en wetten niet zo voor mij als zelfstandig denkend aardse mens. “Als je van mij houdt , krijg je wat je vraagt”….. klinkt wat gemakkelijk naïef in mijn oren… Maar gelukkig kan ik verder groeien dan de letterlijke woorden. Zoals die andere -Judas een terechte vraag stelt: “Waarom wij wel en zij niet”? Moeilijk allemaal ! Maar, als ik in de stilte, in die z.g.n. Bijbelse waarheid probeer te staan, mij open stel voor de diepere betekenis achter de woorden en symbolen, kan het mijn diepste innerlijk aan- raken. Luisteren wordt een innerlijk ge-waar-worden van een andere werkelijkheid die mij ontmaskert. Heel even, bevatten, zonder de woorden te kunnen grijpen. Iets, dat mijn zwaarte overstijgt, heeft plaats genomen in mijn hart. Waardoor ik iets gewaar word dat mijn doen en laten be-weg-wijzert. (vroeger voelde ik die onzichtbare hand nog onbewust) Als zou ik met mijn “richtschoenen” aan, met vertrouwen mijn levensweg bewandelen, waarin ik, nu bewust, een innerlijke keuze maak. Een keuze om mij open te stellen, mij beschikbaar te stellen. En als het even niet lukt, op nieuw, en opnieuw, en weer opnieuw….. Veel dingen, zoals die zgn wetten, of wat ik gevraagd heb, gaan dan, op die momenten van verbondenheid, in een gevoel van een grootse overstijgende Eenheid, gewoon vanzelf vanuit een spontane verbonden authenticiteit. Dit, herstelt mijn vertrouwen op-nieuw en opnieuw, in mezelf, de ander, het Andere en in deze woelige, maar boeiende wereld. Sommige inzichten komen dan ineens vanzelf, omdat ik zelf die open ontvankelijke keuze maak . Jezus doet het ons voor in zijn volle mens-geworden-zijn. En in óns mens-worden kan dat steeds meer tot rijping en uiting komen.
Lezing 4 Johannes 15 vers 1-5
Getuigenis van Marie-Paule
Johannes 15, vers 5: ‘Ik ben de stam van de druivenplant en jullie zijn de takken. Als jullie met mij verbonden blijven en ik met jullie, dan zal je veel goeds kunnen doen’.
Ik denk dat wij dat heel letterlijk mogen nemen.
Het leven, de sapstroom stroomt tot in de takken van de druivelaar.
Christus blijft met ons verbonden, zijn Wezen stroomt door ons heen, als wij dat kanaal openhouden. We hoeven ons maar open te stellen om Hem aanwezig te voelen.
Waar wij ook zijn, als we open staan voor Zijn aanwezigheid, dan is Hij bij ons.
Zoals in de verzen die Annemarie bespreekt, zegt Jezus:
‘Ik ben in jullie aanwezig en jullie in mij’.
Christus in elk van u, Christus in mij.
Hij zorgt voor verbinding tussen ons.
Hij is onze bondgenoot.
Hij loopt met ons mee, elke dag, elk moment.
Zijn Geest is met ons, in ons, hier en nu aanwezig.
Ik heb moeten leren om dat te durven voelen. Om Hem ‘gewoon’ aan te spreken.
Bij mijn eerste Communie leerde ik: ‘Jezuke komt in uw hartje’. Wie va u herkent dat?
Ben ik dat verleerd? Ja, soms wel, denk ik. En toch…
Als ik Hem in mijn hart durf aanwezig te voelen, dan toont hij mij de weg.
Dan weet ik makkelijker wat mij te doen staat om goed te handelen.
Dan kan ik beter aftasten wat het Ware, het Schone en het Goede is.
Hij is aanwezig ook in mijn geweten.
Het is alsof Hij zegt:
Stel je open voor Mij. Doe wat Ik je ingeef, en je zit goed.
Dan kan ik makkelijker liefdevol omgaan met mensen, met situaties.
Verbindend in het leven staan.
Dan voel ik minder stress.
Dan voel ik mij gezonder. Ik voel mij Leven.